Adım Atmak

Yeni bir şeye başlamak sizde hangi duyguları uyandırıyor? Bir şeylere adım atmak için koşulların iyileşmesini beklemek bir noktaya kadar insani hatta bazen gerekli olsa da; bazen içinde bulunduğumuz koşullarla ne yapacağımız bizi istediğimiz yere yakınlaştıracak olan şey olabilir. “Şu olunca yapacağım”, “hazır hissettiğimde…”, “yeterli olduğumda…” gibi söylemler bizi kendilerine bağlıyor ve fark etmeden de olsa zihinlerimize hapsediyorlar. Bir şeyi düşünüp durmak da bir davranıştır ve bizi asıl harekete geçmemiz gereken meseleden uzaklaştırabilir. Koşulların iyileşmesini beklemek, istediğimiz adımı atmak için beklemeye yeterli bir sebep olabilir. Bu sefer de sebeplere bağlı hale geliriz. “Yapamıyorum çünkü…”lerimiz vardır. Bu “çünkü”ler uzayıp gider. Gerçekten yapamıyor muyuz yoksa yapmıyor muyuz? Arada çok fark olduğu gibi; gerçekten de yapamayacağımız şeyler olabilir. Her istediğimize ulaşmak tamamen bizim elimizde olmaz çoğu zaman zaten. Kontrolümüz dışında olan, etki mesafemizin bile olmayacağı bazı haller vardır. Örneğin; kararlarımız ve eylemlerimiz kontrolümüzdeyken; ilişkilerimiz, kariyer yolculuğumuz etki alanımızda olup tamamen kontrolümüzde olmayabilir. Bunların yanı sıra ailemizin kim olduğu, geçmiş yaşantılarımız, başkalarının yaptıkları ve söyledikleri kontrolümüz dışında olan durumlardır. Fakat burada önemli olan kontrolümde olsa da olmasa da elimden geleni yapıyor muyum yoksa zaten istediğim olmayacak, hayal kırıklığı, kaygı, stres gibi zorlayıcı duyguları da beraberinde getirebilir diye bir şeylere hiç başlamıyor muyum? Tam burada paylaşmak istediğim bir görsel var:

Koşullar daha iyi olduğunda hislerimiz daha iyi olacak mı? Bilemeyiz. O zaman yola koyulabiliriz. Yukarıda da dediği gibi “ufuk başının çaresine bakar”. En azından işe kendimize şefkatle yaklaşarak başlayabiliriz. Bu zamana kadar ertelediğimiz, cesaret edemediğimiz, korktuğumuz her ne varsa ve tam şimdi bir şekilde işlerin böyle olmasını sizin seçtiğinizi fark ettiyseniz, önce kendinize şefkatle yaklaşın.

Yaşamak istediğiniz hayattan, olmak istediğiniz kişiden çok uzakta eylemlerde mi bulundunuz ya da fırsatınız varken bir adım atmadınız mı? Olsun. Vardır bir bildiğiniz. Şimdi bu yapmayışların getirdiği duygular cebimizde, yolumuza devam edebiliriz. Bu kurtulmaya çalıştığımız, pek de istemediğimiz duygular da bize yoldaş olabilir. Onların da vardır bir bildiği. “Uzanıp kendi yanaklarımızdan öpmeyi” unutmayalım!

Yukarıdaki görsellerin bulunduğu kitap: Çocuk, Köstebek, Tilki ve At / Charlie Mackesy

“Uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum” ifadesinin aslının yer aldığı kaynak: Vatan, S. (2019). Duygu düzenlemenin şahdamarı: öz şefkat. Pivolka, 9:31.